«گیلدخت» بانی آشتی مخاطب با صدا و سیما

به گزارش  روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری وصف صبا، نشست خبری مجموعه تلویزیونی «گیلدخت» با حضور مجید آسودگان نویسنده، مجید اسماعیلی کارگردان، محمدرضا شفیعی تهیه‌کننده و جمعی از بازیگران این سریال روز، دوشنبه، هشتم خرداد در اداره کل روابط عمومی سازمان صداوسیما برگزار شد.

محمدرضا شفیعی ـ تهیه‌کننده «گیلدخت» ـ ابتدا درباره نقاط قوت و ضعف این سریال و تجربه کاری‌اش، گفت: امروز در واحد ۱۶۲ توانستم با حدود ۱۵ نفر صحبت کنم. برایم جالب بود که از هر طیف سنی از نقاط مختلف کشور تماس می‌گرفتند. خاصیت هر اثر هنری برای مخاطبان این است که به زعم خودش ببیند و دوست داشته باشد.

وی اظهار کرد: درباره ایده «گیل‌دخت» باید بگویم ایده‌ ما در شروع کار این بود که چگونه می‌توانیم بخشی از تاریخ خودمان را تصویر کنیم که صرفا تاریخ سیاسی نباشد و بتوانیم تاریخ معماری، تاریخ لباس و پوشاک و … را به تصویر بکشیم. خاستگاه ما در این مجموعه تلویزیونی لزوما موضوع سیاسی با شخصیت تاریخی نبود و قصد داشتیم بخشی از فرهنگ و پوشش، زبان، غذا، کلام، گفتمان و روابط ایرانی را در ۱۱۰ سال قبل به تصویر بکشیم.

شفیعی درباره ساخت سریال در بخش برون مرزی نیز گفت: معاونت برون مرزی سیما یک مرکز فیلم و سریال دارد که تولیداتی هم دارد. ما در گیل دخت آموزه‌هایی داریم از تاریخ گرفته تا لباس و اینها که برای دنیا جذاب است. جذب توریسم در دنیا براساس معماری زیبا، جنگل‌ها و قاب‌ها و… رخ می‌دهد و ما هم این نکات را در سریال داشتیم.

سپس مجید اسماعیلی، کارگردان «گیل‌دخت» در سخنانی خاطرنشان کرد: تماس‌های امروز مطابق حدسیات بود. در این چندماهی که سریال در حال پخش است بازخوردها را به هر طریق دریافت کردیم و خوشبختانه با اینکه بازخوردها خوب بود از همه خواهش کردم کار را نقد کنند.

وی ادامه داد: تماس‌ها متفاوت بود و این کار را دوست داشتند؛ چراکه خانواده‌ها این سریال را می‌بینند. خیلی‌ها می‌گفتند ما تلویزیون نمی‌دیدیم اما «گیلدخت» ما را با رسانه ملی آشتی داد. خوشحالیم که مخاطب با این مجموعه ارتباط برقرار کرده است.

اسماعیلی درباره چالش‌های فرآیند تولید این اثر هم اظهار کرد: کار در شهرستان ساخته شد اما این برای من چالش نبود چون من اصلا در تهران کار نساختم. قبل از اینکه چهار سال پیش کار پیشنهاد شد، تصمیم داشتم کاری بسازم که فراگیر باشد و کل مردم ایران آن‌را ببینند. آقای شفیعی طرح را تهیه کردند و سیناپس را خواندم و در نهایت فکر می‌کنم آنچه در ذهنم بود، اتفاق افتاد. فکر می‌کنم با بازخوردهایی هم که تا این لحظه گرفتیم، مهر «گیل‌دخت» به دل مخاطبان نشسته است.

این کارگردان درباره قاب‌بندی و ترکیب رنگ در «گیل‌دخت» هم تاکید کرد: از ابتدا بر آن شدیم قاب‌بندی و رنگ بندی متفاوتی نسبت به آثار داخل و خارج ایران داشته باشیم که حتی با به تصویر کشیدن همین گیلان خودمان مخاطب با یک منظره جدیدی از شمال رو به رو شود.

در ادامه مجید آسودگان، نویسنده «گیل‌دخت» درباره همکاری با این پروژه اظهار کرد: استقبال خوبی در این زمانه پخش گرفتیم و اتفاق خوشایندی بود و انرژی گرفتم. آدم ضعف خودش را می‌داند و با نکات مثبت حس خوبی ایجاد می‌شود. مخاطبان لیاقت‌شان سریال‌های بهتری است.

این نویسنده درباره فرآیند نوشتن فیلمنامه «گیل‌دخت» چنین گفت: مهر سال ۱۳۹۲ طرح اولیه از دل یک پژوهش درباره قصه‌های عامیانه ایران نوشته شد. سعی داشتیم دو فرم قصه‌گویی به صورت دراماتیک مخصوص سینما و تلویزیون و قصه‌های عامیانه که خودش الگوهای متفاوتی دارد، با هم ترکیب کنیم. تصور خودم این است که موفق بودیم. همچنین مراقب بودیم که در تخیل ما، مغایرات تاریخی اتفاق نیفتد. به هر حال در آن دوره تاریخی که سریال را براساس آن ساختیم، انقلاب مشروطه تهران، جنبش عدالتخانه و سفر مظفرالدین شاه اتفاق افتاد و ما هم با درام الیزابتی، تشکیل گروه قدر پژوهش کار را جلو بردیم.

وی همچنین درباره نقش زنان در خانواده در این سریال تلویزیونی عنوان کرد: ما زنان پیش‌رویی در آن زمان داشتیم البته که گلنار و زن‌های دیگر این داستان تخیلی بودند اما در آن زمان بانوانی همچون گلنار کم نداشتیم که در برابر سنت‌ها می‌ایستاند و نهایت تلاش می‌کردند تا نهاد خانواده را بازگردانند. ستون محتوایی این سریال از روز اول خانه و خانواده بود و این در رگ و ریشه همه ما وجود دارد.

اما میترا رفیع بازیگر نقش اصلی سریال درباره این مجموعه بیان کرد: مولفان و سازندگان گیلدخت به بازیگران جوان و ناشناخته اعتماد کردند. ما بررسی شدیم و از طرف این عزیزان انکار نشدیم. خوب است که جوانان را انکار نکنیم. این شجاعت است که ریسک کنید و اعتماد کنید.

• پربیننده‌ترین سریال‌های نمایش خانگی می‌تواند چهار یا پنج میلیون مخاطب داشته باشد

محمدرضا شفیعی در پاسخ به سوال خبرنگار یکی از خبرگزاریها درباره اینکه چرا کمتر درباره سریالی که چند سال برای آن زحمت کشیده شده است در فضای رسانه‌ای و مجازی سخن گفته می‌شود، بیان کرد: یک پز رسانه‌ای وجود دارد وقتی اثری در تلویزیون پخش می‌شود نوعی گارد نسبت به آن شکل می‌گیرد.‌

وی ادامه داد: جریان رسانه‌ای کشور برخی نگاهشان به کار هنری نیست. پربیننده‌ترین سریال‌های نمایش خانگی می‌تواند چهار یا پنج میلیون مخاطب داشته باشد اما آماری که سازمان به ما می‌دهد به این معناست که همین سریال حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون بیننده داشته است.

شفیعی تصریح کرد: ما سریال از جنسی که می‌سازیم مخاطب عموم برایمان مهم است گاهی از خواسته هنری خود به نفع مردم کوتاه می‌آییم. من سال‌ها پیش سریالی فاصله‌ها را داشتم و شاید برخی شخصیت‌های اصلی را دوست نداشتم اما دیدم مردم همان شخصیت‌ها را دوست دارند.

این تهیه کننده یادآور شد: ما الان در جنگ به تمام معنای رسانه‌ای هستیم. جنگ رسانه‌ای بخش زیادی مربوط به کانون خانواده است. تعارف نداریم سریال‌هایی که بخشی را در داخل و بخشی در خارج می‌سازند و برخی از اصول انسانی و ایرانی ما را زیر سوال می‌برد. ما موظفیم سریالی بسازیم که هم جذاب باشد و هم براساس خاستگاه اعتقادی و دینی ما باشد.

وی اضافه کرد: برخی از دوستان از هر کاری می‌خواهند استفاده می‌کنند ولی دیده نمی‌شوند. اما در «چارچوب» کار کردن و فیلم و سریال ساختن و با نگاه به مفاهیمی که اعتقاد ماست انجام دهید سخت است. جریان روشنفکری و رسانه‌ای به آن معنا حتماً خاستگاه ما نیست و نیازی به آن جریان نداریم.

شفیعی درباره مدل پخش هفتگی سریال و اینکه کمک کرد بهتر دیده شود یا خیر گفت: اولین بار از آقای جبلی که این مدل هفتگی را شنیدم نگرانی داشتم. خواهشم این بود که فقط یک بار و محصور به جمعه‌ها نشود و خواستم دو نوبت باشد که پذیرفتند. بعد از «مختارنامه» و «یوسف پیامبر» سال‌ها بود که از این مدل پخش سریال استفاده نمی‌شد اما نگرانی من بعد از چند هفته رفع شد. مردم سریال خوب را پیدا می‌کنند و می‌بینند. چه در تلویزیون باشد و چه در جریان‌های رسانه‌ای دیگر هم باشد می‌بینند.